Back to backpack!
Na 3 weken van luxe en lekker luieren hebben we sinds afgelopen maandag ons backpackleventje weer opgepakt. Maar hier eerst nog even een update van wat we de laatste 1,5 week met de familie hebben gedaan.
Eerst zijn we dus met de bus en boot naar Koh Samui gegaan. Daar hebben we (net als op Phuket) heerlijk genoten van zon, zee en strand. Samui is veel kleiner dan Phuket en dus konden we in een halve dag het hele eiland rond, waarbij we de meeste toeristische highlights hebben gezien, zoals de Big Budha van Samui, een waterval, een gemummificeerde monnik (die Jelle per ongeluk tegen de taxichauffeur niet zo respectvol de mummified monkey noemde) en nog een aantal mooie tempels en beelden. Verder heeft Samui twee toeristische stadjes,Chaweng en Lamai, waar we ons hebben vergaapt aan alle nepkleren, zonnebrillen, horloges, sieraden, tassen,enz.: je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een nepexemplaar van (of zoals ze het in Kuala Lumpur noemen een 'genuine copy'). Ook stikt het er van de kleermakers,waar Jorinde en Martine zich nog hebben laten verleiden zijden rokjes te laten maken, die gelukkig erg mooi zijn geworden!
Omdat het water om Koh Samui heen (vooral erboven) bekend staat om de prachtige duik- en snorkelmogelijkheden hebben we met zijn allen ook nog een snorkeltocht gemaakt naar Koh Nangyuan, een groep van 3 kleine eilandjes die met elkaar zijn verbonden door middel van zandbanken/stranden. Omdat we dit zo mooi vonden hebben we hier na het vertrek van Jorinde en Chris nog 2 dagen verbleven (het lag namelijk op de route naar Bangkok).
Maar eerst moesten we helaas maandag afscheid nemen van Jorinde, Chris en de kids. Het was echt supergezellig met zijn allen en het was dan ook wel even raar om opeens weer met zijn tweeen te zijn. Maar we zijn in die drie weken natuurlijk wel weer helemaal opgeladen, dus we kunnen er weer tegenaan! We hebben dus ook meteen weer ons actieve reisschema opgepakt. Nou ja, niet meteen, want op Koh Nangyuan hebben we de eerste dag nog even gerelaxed, maar de volgende dag hebben we daar 2 duiken gemaakt (ja, we hebben nu ons duikbrevet dus dan moeten we daar natuurlijk ook gebruik van maken). De eerste keer sinds Malawi en ook de eerste keer in zout water dus dat was toch wel even spannend. En toen werd ons ook nog vlak voordat we het water in gingen verteld dat er 3 soorten haaien voorkwamen. Help! Dat was wel even wat anders dan de schattige, onschuldige visjes in Lake Malawi....Of we daar bang voor waren, vroeg de duikinstructrice...Nee joh, natuurlijk niet, hoe kom je erbij....Nadat we ons hadden laten verzekeren dat de kans om door een vallende kokosnoot gedood te worden 100x zo groot was dan door een haai te worden opgegeten (plus de wetenschap dat in dat gebied honderden mensen per dag duiken), waren we wel gerustgesteld en zijn we het water ingegaan. Daar hebben we allerlei prachtige soorten vissen, roggen, koraal en ander onderwaterleven bewonderd. Helaas konden we niet heel ver zien, of misschien juist wel gelukkig, want we hebben in elk geval geen haaien gezien...
Diezelfde middag zijn we met de boot naar het vasteland gegaan en vanaf daar hebben we met de bus onze tocht vervolgd naar Bangkok. Daar zijn wein de nacht van maandag op dinsdagaangekomen en op dit moment zijn we daar nog steeds. We verblijven in een redelijk toeristisch gedeelte van de stad, waar het leven 24 uur per dag doorgaat met winkelen, eten, drinken en uitgaan. Op zich handig om allerlei faciliteiten, zoals tourbureautjes, taxi's en tuktuks naast de deur te hebben, maar je kan ook meteen merken dat ze hier heel gehaaid zijn: we zijn namelijk al een aantal keren flink afgezet door de taxichauffeurs, want ze moeten dan wel hun meter gebruiken, maar dat vertikken ze allemaal en vervolgens kwamen we er ook nog achter dat een taxichauffeur een flink stuk was omgereden en ons best veel had laten betalen voor iets wat later maar een straat verderop bleek te zijn
Naast wat sightseeing in de stad hebben wegisteren een oerhollandse fietstocht door de stad gemaakt (Selma nog bedankt voor de tip)! De tocht concentreerde zich voornamelijk op Chinatown, en nadat je eenmaal gewend bent om je door allemaal nauwe straatjes met honden, katten, brommers, auto's, kraampjes en mensen heen te manoeuvreren is het echt een hele fijne manier om je door de stad te bewegen: namelijk minder heet (ja, voor jullie nu misschien moeilijk voor te stellen maar het is hier bloedheet...) en minder vermoeiend dan lopen en gevarieerder dan wanneer je alles vanuit een taxi of tuktuk bekijkt. En je komt in gedeeltes van de stad waar je anders nooit zou komen!
Vandaagwillen we nog een aantal dingen in de stad bekijken en dan willen we morgen van hier met de trein naar de grens van Cambodja, waar we als eerste de tempels van Angkor Wat willen gaan bekijken. Iets wat erg mooi en indrukwekkend schijnt te zijn en waar we dan ook erg veel zin in hebben. Hopelijk kunnen we jullie daar in het volgende verhaal meer over vertellen en laten zien!
Phuket
De tijd vliegt hier voorbij! We zijn alweer een week in Phuket en het is hier heerlijk. Niet om jullie jaloers te maken, maar het is hier tot nu toe elke dag zo'n 30 graden, met een heerlijk zonnetje en een zwembad en de zee voor de nodige verkoeling....
Vorige week dinsdag hebben we Jorinde, Chris,Max en Tijn opgewacht op het vliegveld en het was echt superleuk om hun weer te zien! Hun reis was hartstikke goed gegaan met de kinderen en gelukkig herkenden Max en Tijn ons ook nog :-) Vervolgens werden we met een privebusje naar ons hotel gebracht (nog eens wat anders dan opgepropt in de lokale bus zitten) en dat zag er allemaal erg goed uit! Een heerlijk appartement met 3 slaapkamers, onze eigen badkamer, groot balkon met uitzicht op het zwembad en elke ochtend een heerlijk ontbijtbuffet, met allerlei lekkere dingen die we al heel lang niet gehad hadden (zoals brood, pannenkoekjes, wentelteefjes...). En het mooie is, Max (van 3) denkt dat het het huis van Lelle en Tine is (ons dus)waar zij op visite zijn....Dan doen we het toch goed
Ondanks dat Phuket erg toeristisch is en natuurlijk ook bekend staat om sekstoerisme, is het hier echt erg mooi en zijn de Thaise mensen heel vriendelijk. Het is meteen duidelijk waarom Thailand het land van de glimlach wordt genoemd! En als je weet waar je niet naartoe moet (bepaalde plaatsen en stranden), dan merk je ook helemaal niks van die drukte en viezigheid....Naast dat wevoornamelijk lekker met de kinderen in het zwembad of op het strand hangen zijn we donderdag naar de 'Big Budha' geweest (een heel groot boedhabeeld in aanbouw op een berg, met mooiuitzicht over heteiland) en een groot tempelcomplex, Wat Chalong, wat er nogal kitsch uitzag (zie foto's)maar op zich wel leuk was om te zien. Verder zijn we eergisteren op een dagtripje naar Ko Phi Phigeweest en dat was echt supermooi! Ko Phi Phi bestaat uit 2 eilandjes, waarvan er 1 onbewoond is en waar we echt naar een prachtig wit strand met helderblauwe zee zijn geweest (waar ook de film 'The Beach' is opgenomen). Wel erg druk, maar als je alle andere 10 speedboten en 150 mensen wegdacht een heleidyllische locatie! Je zou bijna vergeten dat de tsunami hier in 2004zoveel schade heeft aangericht, echt onvoorstelbaar.Daarnaast hebben we die dag lekker gesnorkeld en echt heel veel vissen gezien, waaronder kleine clownsvisjes ('Nemo'), net alsof je in een aquarium zwemt!
Ook hebben we ons al gewaagd aan de Thaise curry (waarbij je wel HEEL duidelijk moet maken dat het vooral niet spicy moet zijn, anders staat je mond meteen in de fik) en hebben Martine en Jorinde al een lekkere Thaise massage gehad (waarbij je duidelijk moet aangeven dat het niet too strong moet zijn anders kom je er bont en blauw vandaan...), allebei erg lekker!
We blijven nog tot vrijdag in Phuket en dan gaan we met de bus en boot naar Koh Samui, waar we ook heel veel zin in hebben!
Vakantie!
Het klinkt waarschijnlijk raar, aangezien we natuurlijk de hele tijd 'vakantie'hebben, maar de komende 3 weken gaan we echt vakantie vieren! Op dit moment zitten we op het vliegveld van Phuket in Thailand te wachten tot Jorinde, Chris, Max en Tijn aankomen (als het goed is over een uurtje) en daarna gaan we met hun lekker naar een heerlijk luxe hotel vlakbij het strand! Daar blijven we dan 1,5 week en vervolgens gaan we met zijn allen nog 1,5 week met ons gat op het strand in Koh Samui zitten. Even lekker bijkomen van de afgelopen weken in de jungle....
We zullen jullie verder niet al te veel vermoeien met wat we de afgelopen 1,5 week gedaan hebben, aangezien dat voornamelijk heeft bestaan uit bus- en vliegreizen en het uitstippelen van onze vervolgroute. Omdat onze aanvankelijk geplande route misschien toch iets te ambitieus was om in 1 jaar tijd af te leggen, hebben we de afgelopen week even wat knopen doorgehakt en besloten niet meer naar Zuid-Amerika te gaan maar in plaats daarvan onze reis (na Zuidoost-Azie)in Bangladesh, Nepal en India te vervolgen (zie routekaart)! Dan houden we tenminste ook nog wat landen over voor een eventuele volgende wereldreis...
Thuis bij de Dayaks
Nadat we vorige week woensdag met de bus naar Palangka Raya zijn gegaan (wat gelukkig maar 9 uur duurde in plaats van 12 uur), hebben we ons daar georienteerd op een tour naar traditionele longhouses van de zogenaamde Dayakstam. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om met een gids (die zowel Dayak als Indonesisch als Engels sprak)van zondag tot en met woensdag een tocht naar het dorpje Tumbang Malahoi te maken. Palangka Raya zelf ligt al afgelegen, maar dit was nog eens 6 uur met een 4WD-auto (gedeelde taxi, wat de enige vorm van openbaar vervoer is) over onverharde, steeds slechter en modderiger wordende wegen Centraal Borneo in.
Daar aangekomen bleek het een klein dorpje aan de rivier te zijn, waarvan het longhouse waar we sliepen op de kerk na het grootste gebouw van het dorp was: zo'n 30 meter lang engebouwd op palen vanongeveer 2,5 meter hoog, met binnenin een grote gezamenlijke ruimte, 8 aparte kamertjes en aan weerszijden een keuken. Buiten was een kleine ruimte waar je je met rivierwater kon wassen en als je naar de wc moest, dan moest je een stukje lopen naar een huisje op de rivier. Een erg raar idee datals je op de wc zit (of beter gezegd er boven hangt) alles rechtstreeks de rivier in gaat, terwijlje naast je kinderen in de rivier hoort spelen....
Ondanks dat defamilie niet wist dat we kwamen (aangezienze geen telefoon hebben), werd er meteen een kamertje voor ons klaargemaakt en kwamen alle vrouwen die op dat moment aanwezig waren enalle nieuwsgierige buurtkinderen bij onszitten.Er waren maar 2 mannen aanwezig, aangezien de rest net vertrokken was omte jagen engroenten te verzamelen in de jungle, waar ze soms wel een maand blijven.Meteen werd ons een kop thee en het lokale 'genotsmiddel' aangeboden(een soortbitterebladeren en noten waar je op moest kauwen en dan weer uit moest spugen), als teken dat we welkom waren.
De volgende dag zijn wemet onze gids en 2 bewoners van het longhouse de jungle ingegaan en hebben we gezien hoe de lokale bevolking daar rubber opvangt van de rubberbomen en dat vervolgens verwerkt in grote blokken. Verder hebben we wat groentes verzameld (zoals cassavebladeren en bamboescheuten), die ons 's avonds werden voorgeschoteld. Erg mooi om te zien hoeveel eten de natuur te bieden heeft en dat zo'n dorp daar dus gewoon van kan leven! Vervolgens hebben we 's middags (met een gevolg vanzo'n 10 kinderen en wat omaatjes uithet longhouse) nog een rondje door het dorp gemaakt en zijn we bij de lokale mandenmaakster (een vrouwtje van 99 die nog elke dag druk rotan aan het weven was), rijstwijnbrouwer en zwaardenmaker op bezoek geweest. 's Avonds stond in het teken van zang en dans: middels een gong werd het dorp opgeroepen naar het longhouse te komen en deel te nemen aan onze welkomstceremonie. Die gong was trouwens niet echtnodig want iedereen was natuurlijk allang op de hoogte van ons bezoek en daarnaast zat het halve dorp al televisie te kijken in het longhouse omdat er maar een paar tv's in het dorp zijn en er die avond toevallig stroom was. Uiteindelijk waren er zo'n 60 dorpsgenoten en werden er een aantal traditionele dansen voor ons opgevoerd, waaraan we zelf ook moesten deelnemen. Aan ons werd gevraagd of we nog een traditioneel Nederlands liedje of dansje hadden om aan het dorp te laten zien. Erg veel konden we ter plekke niet verzinnen, dus uiteindelijk hebben we ze maar de stoelendans geleerd (met kussen in plaats van stoelen, aangezien iedereen op de grond zit). Gelukkig vonden zedat het helemaal geweldig!
Dinsdag was een rustige dag en zijn we met een aantal kinderen naar de rivier gegaan en heeft Jelle 's middags nog wat kaarttruckjes aan de kinderen geleerd. Jelle probeerde ook een van zijn truckjes op een oma in het longhouse uit, maar die doorzag hem helaas meteen...Verder hebben we nog erg veel foto's van de dorpsgenoten gemaakt, die we gisteren in Palangkara Raya hebben uitgeprint en aan onze gids hebben meegegeven, zodat de mensen ook wat foto's van zichzelf hebben.
Ondanks dat we niet echt met de mensen konden communiceren, hebben we het echt heel erg leuk gehad en voelden we ons erg welkom. Verder was het erg mooi om te zien hoe iedereen - jong en oud - in zo'n longhouse zonder problemensamenleeft, waarbij jeje bijna niet kan voorstellen dat de Dayaks een lange, bloedige geschiedenis van oorlog enkoppensnellen hebben.
Op dit momentzijn we nog in Palangka Raya en morgen gaan we, via een tussenstop in Banjarmasin, onze tocht vervolgen richting het Maleisische gedeelte van Borneo(Sabah,aan de oostkust)!
Aapjes kijken!
Dat is wat we de afgelopen 1,5 week voornamelijk gedaan hebben! Maar eerst zijn we vanaf Kuching met de bus naar Pontianak gegaan en zijn we de grens overgegaan tussen Sarawak en Kalimantan. Daarbij hadden we trouwens geluk want dit schijnt sinds kort de enige grensovergang in Indonesie over land te zijn waar je niet van tevoren een visum hoeft aan te vragen, dus dat konden we mooi ter plekke regelen. Het duurde wel even en onze tassen werden ook uitvoerig bekeken terwijl de hele bus op ons zat te wachten, dus op een gegeven moment vond de buschauffeur het lang genoeg duren en kwam hij ons ophalen. Tijdens de busrit kregen we een goed beeld van Kalimantan: veel palmbomen, rivieren, afgelegen dorpjes en ongeasfalteerde wegen. Totdat we bij Pontianak aankwamen. Dat bleek opeens een hele drukke stad te zijn waar het 24 uur per dag spitsuur lijkt (zelfs 's nachts toen we in bed lagen), met allemaal brommertjes die je links en rechts voorbij schieten. Het was zelfs zo erg dat we daar de volgende dag niet eens naar het tourist information centre konden omdat we de weg niet konden(/durfden) oversteken....Veel was er verder niet te beleven dus we zijn er 2 nachten blijven slapen en nadat we hadden uitgezocht hoe we verder wilden zijn we vervolgens met de boot naar Ketapang gegaan, gelukkig een iets kleiner en gezelliger plaatsje. Wat trouwens grappig is, is dat er bijna geen toeristen in dit gebied (West-Kalimantan) komen, dus we waren echt een bezienswaardigheid. We voelde ons net een stel beroemdheden: zodra we een voet buiten het hotel zetten werden we meteen toegeschreeuwd: 'hello mister, hello mister!' Eerst dachten we nog dat dit alleen tegen Jelle werd geroepen, maar al snel bleek dat Martine ook mister werd genoemd....We gaan er maar vanuit dat dat komt omdat dit het enige Engelse woord is dat ze kennen
Vanuit Ketapang hebben we een 3-daagse tocht geregeld door het Gunung Palung National Park, een groot stuk regenwoud waar je de kans hebt om orang oetans in het wild te zien. Het regenwoud wordt door een rivier gescheiden van de bewoonde wereld en de eerste dag hebben we in een afgelegen dorpje aan de overkant van de rivier verbleven, in een zogenaamde homestay, oftewel bij mensen thuis. Echt heel leuk om te zien hoe de lokale bevolking leeft. 's Middags hebben we nog een boottochtje over de rivier gemaakt en hebben we neusapen gezien. 's Avonds hebben we toen bij die mensen geslapen en de volgende dag zijn we met onze gids + hulpje in een bootje de rivier overgestoken en zijn we het National Park ingepeddeld, om vervolgens door de jungle te wandelen (in de hoop orang oetans te zien), in de jungle te overnachten en de volgende dag weer terug te gaan.
Om even in het kort weer te geven hoe deze jungletocht er uitzag (en het romantische Tarzan en Jane-idee wat jullie misschien hebben een beetje te relativeren):
- Continue doorweekt zijn: is het niet van het zweet, dan is het wel van de regen;
- Aan alle kanten worden lekgeprikt door muggen;
-Bloedzuigers van je sokken af moeten slaan, voordat ze zich aan je benen vastzuigen;
- Overnachten op de grond met slechts een zeiltje boven je hoofd en vervolgens geen oog dicht doen vanwege onophoudelijke regen, onweer, doorweekte lakenzakken en een snurkende gids (en Martine daarnaast ook nog vanwege het idee dat er misschien beren op ons eten af zouden komen en wij dan een lekker hapje zouden zijn);
- Aangezien er geen pad is, je tijdens het lopen via boomstronken, takken en wortels een weg moeten banen en oppassen dat je niet uitglijdt of struikelt.
Maar dat was het allemaal wel waard! We hebben weliswaar geen orang oetans gezien (dat schijnt toch wel erg moeilijk te zijn), maar om alleen al door de jungle te lopen, met allerlei geluiden van vogels, insecten en apen om je heen en 's avonds vuurvliegjes die de bomen oplichten was al prachtig. (We hebben trouwens wel veel nesten van orang oetans gezien, maar aangezien ze elke dag een nieuw nest maken, zegt dat niks over waar ze zijn). En wat we tijdens deze tocht in elk geval geleerd hebben zijn de Indonesische woorden voor regen, mug en heet....
Dinsdag zijn we weer terug gegaan naar Ketapang, waar we woensdag en donderdag onze kleren en lakenzakken maar even grondig hebben laten wassen (die stonken nogal door de regen), en waar we een beetje hebben bijgekomen van ons jungle-avontuur op een hotelkamer met douche en tv. Vervolgens hebben we een vlucht geboekt naar Pangkalan Bun, in Centraal-Kalimantan. Daar zijn we vrijdag naartoe gegaan, vanwege het dichtbij gelegen Tanjung Puting National Park, waar de kans om orang oetans te zien wel erg groot is, omdat ze daar een groot aantal semi-wilde orang oetans hebben, die leren om weer in het wild te overleven maar die nog wel 1 keer per dag gevoerd worden. Hier hebben we ook een 3-daagse tocht gemaakt, wat iets minder avontuurlijk was dan in Gunung Palung, maar wel lekker ontspannen. Met een boot die tegelijk ons vervoermiddel, restaurant en hotel was, zijn we naar 3 verschillende onderzoekskampen gevaren en hebben we heel veel orang oetans gezien en zelfs aangeraakt! Sommige mannetjes zijn best wel groot en imponerend, maar de baby'tjes zijn zoooo schattig....De bijgevoegde foto's spreken waarschijnlijk wel voor zich
Nou, we hebben weer genoeg verteld, wij gaan vanmiddag aan onze vervolgtocht in Centraal-Kalimantan beginnen (een 12 uur durende bustocht naar Palangka Raya), waar we hopelijk traditionele Dayak-dorpjes kunnen zien!
Borneo!
Ja, we zijn op Borneo!
Bij aankomst in Kuala Lumpur wisten we eigenlijk nog niet zo goed hoe we onze komende weken wilden invullen: het enige dat we wisten is dat Martines zus + gezin 24 november in Phuket aankomt en we dus nog ongeveer 5 weken hebben om daar te komen. Aanvankelijk wilden we naar Sumatra, Java en Bali, maar aangezien we de afgelopen maanden van heel veel mensen enthousiaste verhalen hadden gehoord over Borneo, hebben we zondag de knoop maar doorgehakt en besloten daar naartoe te gaan!
Gisteren zijn we vanuit Kuala Lumpur met Air Asia naar Kuching gevlogen (helaas iets minder luxe dan de vlucht naar Kuala Lumpur
Vandaag hebben we onze verdere route maar eens uitgestippeld, want we zijn nu wel op Borneo, maar aangezien het een erg groot eiland is met een aantal moeilijk bereisbare stukken, moesten nog wel gaan bedenken waar we naartoe willen en hoe! Het plan is nu om morgen de bus te nemen naar Pontianak, wat op het Indonesische gedeelte van het eiland (Kalimantan) ligt. Vanaf daar willen we dan in zo'n 3 à 4 weken tijd door middel van bussen, boten en lopend de jungle van Kalimantan doorkruisen, in de hoop door mooie authentieke dorpjes te komen en orang oetans, neusapen (niet al te knappe apen met een hele lange neus), zonneberen en andere bijzondere dieren tegen te komen (waarbij we maar niet teveel denken aan alle vieze onderkruipsels die we níet hopen tegen te komen...).
Uiteindelijk hopen we dan aan de oostkust van Kalimantan uit te komen, waar we (als we nog tijd over hebben) nog een paar dagen naar het bounty-eilandje Pulau Derawan willen en uiteindelijk weer de grens met Maleisië over om vandaar terug te vliegen naar Kuala Lumpur of rechtstreeks naar Phuket.
Maar goed, eerst maar eens zien dat we heelhuids de jungle doorkomen...
Een gewone dag uit het leven van een wereldreiziger met krap budget...
Joehoe, we zijn veilig en wel in Azie aangekomen! En we hebben een hele goede vlucht gehad! We hadden wel wat vertraging en we moesten nog een keer overstappen in Abu Dhabi maar dat heeft niet opgewogen tegen alle positieve dingen van de vlucht!
We hadden onze vlucht al een tijd geleden via internet geboekt bij Etihad Airways en de voornaamste reden was dat het een goedkoop ticket was, verder wisten we eigenlijk niet zoveel van die maatschappij. Bij het eerste gedeelte van onze vlucht gisteren van Johannesburg naar Abu Dhabi waren we al aangenaam verrast hoe mooi het vliegtuig was en dat we allebei ons eigen tv-schermpje hadden, waar we allemaal nieuwe films enseries op konden kijken en computerspelletjes spelen,en ook het eten was prima voor elkaar, dus niks te klagen. Maar het tweede gedeelte was helemaal top! Bij het boarden in Abu Dhabi werden onze stoelnummers veranderd en de man bij de gate zei dat hij ons businessclassplaatsen had gegeven. We dachten eerst nog dat het een grapje was, maar toen we in het vliegtuig aankwamen bleekhij inderdaad gelijk te hebben! Gee flauw idee waarom, maar Miss Martine en Mister Jelle (zo werden we verwelkomd) werden flink in de watten gelegd! Bij binnenkomst werden we naar onze zeer royale stoelenbegeleidt, die in een soort nisje waren afgezonderd van andere passagiers en we hadden onze tassen nog niet neergezet of er werd ons al champagne aangeboden. Dit konden we natuurlijk niet weigeren, nadat we wel even hadden gecheckt of we hier niet extra voor hoefden te betalen....! Toen we dit vroegen werden we raar aangekeken en werd ons met een lach verteld dat we nergens extra voor hoefden te betalen. Vervolgens ontdekten wedat onze stoelen voorzien waren van een aantal massagestanden en ook dat ze waren om te toveren tot bed! En de kussens die we erbij kregen waren ook net even iets comfortobaler dan die op het eerste gedeelte van de vlucht :-) Goed en wel gesetteld werd de champagne neergezet, waar 2 zalmrolletjes met kaviaar bij werden geserveerd en waarbij we ook nog een dinerkaart overhandigd kregen. Geen voorverpakt vliegtuigvoedsel dus maar een a la carte menu! Omdat we ons toch wel een beetje ongemakkelijk voelden aangezien we voor zo weinig geld zo werden verwend, hebben we ons ingehouden en alleen een lekker kaasplankje en wat olijven besteld, met wat champagne om het weg te spoelen, o ja, en voor vanochtend een verse omelet gevuld met geitenkaas en champignons en gegarneerd met groene asperges en roomsaus.....We hebben nog steeds geen idee waarom onze stoelen waren omgeboekt (misschien een dubbele boeking in de economy class), maar we hebben ons, zoals jullie waarschijnlijk wel begrijpen,uitstekend vermaakt!
Inmiddels staan we weer letterlijk enfiguurlijkmet onze beide benen op de grond, want vanmorgen zijn we geland in Kuala Lumpur (of eigenlijk vanmiddag, want het is hier 6 uur later dan in Nederland), waar de regen met bakken uit de hemel viel en waar we nog even moeten wennen aan de klamme warmte. Hopelijk went dat snel! In elk geval is onze eerste indruk positief: aardige mensen, leuke winkeltjes en lage prijzen....
(Huis)dieren en (gluh)wijn.
Hallo allemaal, hier waarschijnlijk voor het laatst een berichtje uit Afrika! Vrijdag vliegen we van Johannesburg naar Kuala Lumpur, maar voor het zover is hebben we met Maarten en Irene eerst nog een paar dagen Krugerpark voor de boeg (waar we op dit moment ook zijn).
Ons laatste berichtje was uit Stellenbosch, waar we zoals gezegd lekker wijn hebben geproefd! Vervolgens zijn we vanuit Stellenbosch naar de Karoo gereden, wat een erg droge, berg-/rotsachtige omgeving is, waar ondanks dat er bijna geen water is nog best veel wilde dieren voorkomen, zoals zebras, antilopes, struisvogels, jakhalsen, bavianen, enz.. Voor Maarten en Irene was dit de eerste safari, dus dat was natuurlijk erg leuk! Daar hebben we gekampeerd midden in het Karoo National Park, waarbij we hoopten dat er ook wat wilde dieren naar de camping zouden komen (lekker spannend voor Maarten en Irene...), maar in plaats van jakhalsen of bavianen waren er dit keer reuzeschildpadden op de camping, wat natuurlijk ook erg leuk was want die hadden wij nog nooit gezien!
Na de Karoo zijn we verder gegaan naar Plettenberg Bay, aan de kust, waar we 3 dagen hebben verbleven bij een man (Glenn) die we in Malawi hadden ontmoet op de boot naar Likoma Island. Hier werden we hartelijk ontvangen door hem en zijn (Nederlandse) vrouw en dochtertje en mochten we logeren in een prachtig landhuis dat ze normaal gesproken verhuren. Naast een aantal erg lieve honden en katten bleek toen Martine lekker in bad zat dat er echter ook nog een ander huisdier was: een megagrote spin (zie foto)! Dat badderen was dus ook snel voorbij...Vorige week zondag hebben we met Glenn de omgeving van Plettenberg Bay bekeken en maandag hebben we nog een stuk gewandeld bij Nature Valley, een prachtige omgeving bestaande uit een oerbos dat overgaat in een heel mooi breed strand waar bijna niemand is!
Vervolgens zijn we vorige week dinsdag noordoostelijker gereden (langs de kust) naar het gebied dat bekend staat als de Transkei / Wild Coast. Dit is een gebied waar (vrijwel) geen invloeden van blanken / kolonisten zijn en wat daardoor nog erg ongerept en authentiek is. Een hele omschakeling van het westerse Kaapstad en Stellenbosch naar allemaal kleine dorpjes met ronde hutjes en alleen maar donkere mensen, die trouwens allemaal erg vriendelijk waren en die het ook erg bijzonder vonden om blanken te zien, dus we bleven maar zwaaien! Eerst hebben we een nachtje in Cintsa verbleven en de dag daarna zijn we verder gegaan richting het plaatsje 'Bulungula', dat zo klein is dat het niet eens op onze kaart stond! We moesten er wel wat voor over hebben, want de weg er naar toe was erg slecht (we kwamen vlak daarvoor nog een politieagent tegen die vroeg waar we naartoe gingen en of we dan onze vishengels wel bij ons hadden omdat de gaten in de weg zo diep waren dat je er wel in kon vissen...) en op een gegeven moment alleen nog maar begaanbaar met een 4wheel-drive, zodat we het laatste stuk met een speciaal shuttlebusje moesten afleggen, waarin we lekker heen en weer geschud werden. Toen we aankwamen was het inmiddels donker dus we hadden geen idee waar we waren, maar toen we de volgende dag wakker werden bleken we echt op een prachtige locatie aan het strand te zitten, met alleen groene heuvels om ons heen met her en der een hutje. De lodge/camping waar we zaten was trouwens wel een beetje apart (nogal hippie-achtig) want er waren alleen composttoiletten (dus in plaats van doortrekken moest je een schep zand in de pot gooien) en zelfbedachte 'rocketshowers', oftewel als je wilde douchen moest je eerst parafine onder in een lange pijp gooien en een wc-papiertje aansteken, waarna je met geluk (als je het goed had gedaan) een paar minuten warm water had. Wat wel leuk is, is dat er een nauw samenwerkingsverband is tussen de lodge en de lokale gemeenschap, zodat een deel van de opbrengsten direct daar naartoe gaat.
Donderdag hebben Irene en Martine paardgereden in de omgeving, wat een mooie route was over het strand en door het dorpje heen. Maarten en Jelle hebben in de tussentijd lekker in de zee gezwommen (die trouwens nog wel erg koud was) dus 's avonds was iedereen lekker moe :-)
Vrijdag was het tijd voor onze volgende etappe en zijn we van de Wild Coast naar Drakensberg gereden, wat de hoogste bergen in Zuid-Afrika zijn, die doorlopen tot in Lesotho. Toen we aankwamen was het erg mistig en ook wel koud, maar de volgende dag scheen het zonnetje gelukkig en zijn we naar de Sani-pass gegaan, die Zuid-Afrika met Lesotho verbindt. Eerst hebben we een stuk met onze eigen auto gereden maar de laatste 8 kilometer (niemandsland tussen Zuid-Afrika en Lesotho in) was alleen toegankelijk voor 4wheel-drive auto's, dus we hebben bij de grenspost van Zuid-Afrika onze auto geparkeerd en vervolgens hebben Irene en Martine een vrachtwagenchauffeur lief aangekeken, waarna we achter in de truck het laatste stuk hebben afgelegd, echt een mooie ervaring! Die truck heeft ons vervolgens afgezet bij de grenspost van Lesotho, waar we een stempeltje voor ons paspoort hebben gehaald
Gisteren hebben we vanuit Drakensberg onze reis weer vervolgd en zijn we naar Hectorspruit gegaan, vlak onder Kruger.Hier is namelijk de game farm (een boerderij met zo'n 5000 hectare land waar dieren worden gehouden voor de jacht) waar het Engelse stel werkt waar we in Zambia en Botswana mee hadden gereisd. Erg leuk om hun weer te zien en ook om hun 'huisdier' te ontmoeten: Stripes de giraffe. We hadden al van hun gehoord dat er een half tamme giraffe op de game farm woonde, maar we keken toch wel even raar op toen we achter hun aan het erf op reden en Stripes achter ons aan rende! Vervolgens mochten we hem ook nog een fles melk geven en aangezien hij het toen wel erg gezellig vond met ons, kwam hij ons de hele tijd gezelschap houden bij het kampvuur, oftewel om ons heen lopen en achter ons staan en vervolgens met zijn hoofd over Maarten buigen en aan Maartens wijnglas snuffelen, waarna Maarten het toch niet meer zo leuk vond...
Na hier een nachtje te hebben geslapen zijn we vandaag dus naar Kruger National Park gegaan. We hebben vandaag al redelijk wat dieren gezien, zoals een aantal neushoorns (witte, anders dan die we hiervoor hadden gezien), olifanten, giraffes en heel veel antilopes. We slapen nu op een camping in het park wat echt een heel dorp is (inclusief internetcafe) en morgen en overmorgen slapen we op andere campings in het park.
Donderdag rijden we dan naar Johannesburg, waar we Maarten en Irene op het vliegtuig zullen zetten en waar we dan zelf nog 1 nachtje zullen slapen om vervolgens dus zelf te vliegen! We zullen Afrika wel gaan missen want we hebben hier echt een geweldige tijd gehad, maar we gaan er vanuit dat Azie ook een mooi avontuur gaat worden!