Lente!
Jaja, het is lente in Zuid-Afrika!
Vanaf Springbok zijn we vorige week in rustig tempo langs de westkust afgezakt naar Kaapstad, langs velden/berghellingen vol met lentebloemen en mooie kustplaatsjes waar het nog best fris was (een keer hebben we aan de kust overnacht waar het zo koud was dat we maar in de auto hebben geslapen) maar waar af en toe een lekker lentezonnetje doorbrak! Onderweg zijn we weer dieren tegengekomen die we nog niet eerder gezien hadden: schildpadjes die de weg overstaken (en waarvoor je dus moest uitkijken dat je er niet overheen reed), pufadders en stokstaartjes die aan de kant van de weg op de uitkijk stonden! Al vanaf Botswana hoopten we stokstaartjes tegen te komen, dus we waren erg blij dat we ze eindelijk zagen...
Vorige week dinsdag zijn we in Kaapstad aangekomen en hebben we een beetje rondgereden om de omgeving te verkennen en om accomodatie te zoeken voor als Maarten en Irene zouden komen. Kaapstad is echt een heel uitgestrekte stad met heel veel buitenwijken,maar het centrum zelf is redelijk klein en overzichtelijk. We hebben eerst een nachtje in een hostel midden in de stad overnacht en inmiddels hadden we al een mooie buitenwijk aan het strand gevonden (Camps Bay, wat nogal chique schijnt te zijn, maar waar we een goedkoop appartementje hadden gevonden)dus daar zijn we de dag daarna heen verhuisd. In de supermarkt vonden we zelfs Zwisterse kaasfondue (mensen die ons kennen weten dat we dat allebei erg lekker vinden!) dus dat moesten we natuurlijk kopen (bij de kassa bleek het trouwens wel erg duur te zijn, maar goed, het was erg lekker
Donderdagavond zijn we naar het vliegveld gegaan en hebben we Maarten en Irene opgehaald. Erg leuk om hun weer te zien! 's Avonds nog even gezellig bijgekletst op ons dakterrasje en de dag daarna hebben we met zijn allen de stad verkend. Het zonnetje scheen gelukkig, alleen de Tafelberg was wel gehuld in wolken en de boot naar Robbeneiland was defect, dus daar konden we helaas niet naartoe. Maar in Kaapstad en omgeving zijn zoveel dingen te zien en te doen dat we ons er vrijdag tot en met zondagprima vermaakt hebben! We hebben vrijdagin het centrum een aantal dingen bekeken, zoals het Waterfront (de haven, waar nog een aantal mooie, oude gebouwen staan) ende Castle of Good Hope (een kasteel uit de VOC-tijd, midden in de stad), en zaterdag zijn we afgezakt naar Cape Point en Kaap de Goede Hoop (het meest zuidwestelijke puntje van Afrika). Die dag was het trouwens echt rotweer, de regen kwam met bakken uit de hemel en het waaide behoorlijk, dus prima weer om je in te leven in de zeelieden die daar vroeger gestrand zijn...Zaterdag hebben we trouwens ook nog de pinguinkolonie bij Bouldersbeach (ook onder Kaapstad) bekeken, echt schattig! De pinguins zijn op dit moment in de rui, wat inhoudt dat ze 21 dagen het water niet in kunnen, dusdan zit er niets anders op dan wachten totdat alle veertjes verwisseld zijn (zie foto's) of je partner helpen door met je snavel wat veertjes uit zijn/haar vacht te trekken, erg grappig om te zien.
Zondagwas het weer wat opgeklaard en wilden we alsnog de Tafelberg op, maar de rij daar naartoe was zo lang dat we maar besloten om een andere berg in de stad te beklimmen, LionsHead. Een erg leuke en mooie wandeling, waarvan het laatste gedeelte zo steil was dat je kettingen moest gebruiken, maar dan had je uiteindelijk vanaf de topook een erg mooi uitzicht over de stad! Verder zijn we die dag nog naar Constantia geweest, een wijk in Kaapstad met erg mooie oude huizen (ook uit de VOC-tijd)en wijngaarden, waar we natuurlijk lekker wijn hebben gedronken.
Maandag wilden we nog proberen om naar Robbeneiland te gaan, maar aangezien de boot nog steeds niet gemaakt was zijn we toen toch maar verder gegaan. Op naar Hermanus, wat de beste plek in Zuid-Afrika schijnt te zijn om walvissen te bekijken. Daar hebben we diezelfde middag nog een boottrip gemaakt en ondanks dat het nogal hard waaide hebben we van heel dichtbij 2 walvissen gezien (moeder met kindje), echt indrukwekkend!'sNachts hebben we gekampeerd in Onrus, vlakbij Hermanus, op een camping aan de zee,engisteren zijn we vandaar verder gegaan naar Stellenbosch, waar we op dit moment zijn. Echt een prachtige plaats, meteen heel mooi oud centrumen daar omheen uitgestrekte landerijen met wijngaarden, waar we vanmiddag lekker wijn willen gaan proeven.
Ondanks dat we Zuid-Afrika allebei erg mooi vinden valt het wel opdat het verschil tussen rijk/arm en blank/zwart hier erg groot is. Aan de ene kant zie je super de luxe huizen en Ferrari's en Lambourgini's door de straten rijden en aan de andere kant rijd je langs sloppenwijken die zover reiken als je kan kijken. Maar aangezien de apartheid ook niet zo lang geleden is afgeschaft zal het ook nog wel even duren voordat hier meer gelijkheid in komt.
Nou, we stoppen er nu maar weer mee want de flessen wijn lonken
Van Swakopmund tot Springbok!
Hallo, vandaag zijn we aangekomen in alweer het laatste Afrikaanse land van onze reis, Zuid-Afrika!
Vorige week dinsdag zijn we nog de hele dag in Swakopmud geweest, waar we 's ochtends in de duinen hebben gesandboard. Dit was erg leuk en gelukkig helemaal niet eng, want als je viel was het zand lekker zacht! We hebben ook 1 afdaling 'lie-down' boarden gedaan, wat inhoudt dat je op een hardboardplankje op je buik het duin afgaat. Beneden houden ze dan bij hoe hard je gaat en Martine ging maar liefs 76 km per uur (Jelle 'maar' 73 km), best spannend! Het enige wat minder leuk was aan het sandboarden, was dat je na elke afdaling weer door het mulle zand met al je spullen omhoog moest klimmen, best zwaar in de bloedhete zon...
Woensdag zijn we richting de (nog hogere) zandduinen van Sossusvlei gereden, maar eerst hebben we een tussenstop gemaakt op een camping in het Naukluft-gebergte. Daar hebben we donderdagochtend een mooie bergwandeling gemaakt en vervolgens zijn we weer verder gegaan in de auto naar Sesriem, het dichtsbijzijnde dorpje bij Sossusvlei. Nog diezelfde middag hebben we de zonsondergang bekeken vanaf 'Dune 45', een van de hoogste duinen van het gebied (+/- 250 m hoog), echt prachtig! De dag daarna zijn we ook nog de hele dag in Sesriem gebleven en hebben we 's ochtends de zonsopkomst vanaf de duinen bekeken.
Vrijdag zijn we verder afgezakt naar de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de grootste canyon van de wereld. Dat was weer iets heel anders dan alle dingen die we daarvoor gezien hadden! Maar aangezien wandelingen in de canyon niet waren toegestaan (alleen 5-daagse wandeltochten onder leiding van een gids) en je alleen een paar uitzichtpunten op de rand had, zijn we de volgende dag verder gegaan naar de zogenaamde Ai-ais hotsprings (Ai-ai betekent 'heet, heet' in lokale taal). Hier hebben we op een spiksplinternieuwe camping gestaan (was pas een paar weken open) die onderdeel is van een spa/resort en waar je gratis gebruik mocht maken van buiten- en binnenheetwaterbaden, echt heerlijk!
Zondag hebben we Patrick en Julie afgezet bij de grens van Zuid-Afrika. Ondanks dat het heel gezellig was met hun, is het ook wel weer lekker om even met zijn tweetjes te zijn! Vervolgens zijn we via de Orangeriver weer wat naar het noorden gereden, naar Luderitz. Een erg mooie route langs het water en dwars door het zogenaamde 'Sperrgebiet', dwz een gebied met allemaal diamantmijnen waar je absoluut niet van de weg af mag. Luderitz is een kustplaatsje aan de rand van het Sperrgebied. Net als in Windhoek en Swakopmund zijn hier nog duidelijk overblijfselen te zien van de Duitse koloniale tijd, zoals de stijl van de gebouwen en sommige opschriften op gebouwen, zoals 'Lesehalle' en 'Turnhalle'.
De volgende ochtend zijn we vanuit Luderitz naar Kolmanskop gereden, wat ongeveer 10 km landinwaarts ligt en waar rond 1900 de eerste diamanten van het gebied zijn gevonden. Aan het begin van de 20ste eeuw is toen dit plaatsje midden in de woestijn uit de grond gestampt voor/door de Duitse diamantzoekers, compleet met theater / balzaal, kegelbaan, slachthuis met koelcel, electriciteit en ziekenhuis (met rontgenapparatuur! Alleen niet voor zieke mensen maar om te zien of mensen geen diamanten smokkelden). In 1956 is het dorpje compleet verlaten (voor een ander gebied waar nog meer diamanten zouden zijn) en sindsdien is het dus een spookstadje waar alleen nog slangen en hyena's wonen. Net als veel andere dingen in Namibie erg surrealistich om te zien! Vervolgens hebben we nog een beetje de omgeving van Luderitz bekeken en in Luderitz overnacht en vanaf daar zijn we gisteren weer via de Orangerivier richting grens gereden. We hebben overnacht op een camping aan de rivier in het plaatsje Aussenkehr (wat naast deze camping/lodge alleen bestaat uit wijngaarden en een soort barakken/hutjes voor alle arbeiders in de wijngaarden). Vandaag zijn we dus de grens overgegaan naar Zuid-Afrika en op dit moment zijn we in Springbok! Hier hebben we wat informatie verzameld voor de route naar Kaapstad die we in de komende dagen af willen leggen. Rond volgende week donderdag willen we dan in Kaapstad zijn, aangezien die vrijdag onze vrienden Maarten en Irene daar aankomen, waar we samen een drieweekse roadtrip mee willen maken van Kaapstad tot Johannesburg, waar we erg veel zin in hebben!
Mocht het trouwens lijken alsof deze reis alleen maar bestaat uit vrijheid blijheid, hier de wat mindere kanten aan het maken van zo'n lange reis (waardoor jullie je lekkere huis of kantoor misschien wat meer waarderen
- haar als touw vanwege wind, stof en zand;
- vieze kleren en andere spullen, ook vanwege wind, stof en zand;
- stinkende kleren vanwege elke avond koken op kampvuur;
- kloven onder je voeten vanwege het lopen op slippers;
- 's nachts wakker worden vanwege een jakhals (met rabies!) die uit je krat met eten aan het eten is (terwijl je het deksel er op had gedaan!), zodat je al het eten kan weggooien;
- de volgende ochtend wakker worden van zogenaamde overlanders (oftewel luidruchtige mensen die in een groep reizen, wat Jelle zelf ook ooit heeft gedaan, maar waar we nu een hekel aan hebben omdat ze elke camping innemen);
- de daarop volgende ochtend wakker worden omdat je denkt dat iemand de prullenbak vlak naast je tent aan het legen is, maar wat vervolgens een dikke baviaan blijkt te zijn die je rotte etensresten aan het opeten is (zie foto);
- een auto die half uit elkaar valt vanwege alle niet geasfalteerde wegen hier, zodat we al een onderdeel hebben moeten achterlaten en 1x een klapband hebben gehad (zie foto).
Dus...
Groeten uit de rimboe!
Moro, oftewel hallo in het Himba! We hebben alweer een heleboel meegemaakt sinds het vorige verhaal, dus hopelijk lukt het om jullie daarvan in het kort op de hoogte te brengen...
Vorige week zondag zijn we met een auto vol boodschappen (heerlijk gevoel) vanuit Windhoek richting Etosha National Park gereden. Dat was nog best een eind rijden dus uiteindelijk hebben we op een camping vlakvoor de ingang van het park gekampeerd en zijn we de volgende dag 's ochtends heel vroeg het park ingegaan om weer een safari te maken! Etosha is een heel groot park dat aan een zoutvlakte ligt.Er is veel minder begroeiing dan in bijvoorbeeld Chobe of Moremi, dus gelukkig geen olifanten die onverwachts achter een boomvandaan komen
Woensdag zijn we weer verder gegaan met onze roadtrip richting de Epupa Falls, helemaal in het noorden van Namibie. Aangezien het echter toch iets verder weg bleek te zijn dan we dachten, hebben we eerst een overnachting gemaakt in een klein dorpje, Okahao. Onderweg kwamen we trouwens heel veelkleine dorpjes tegen waar bijna niets was, behalve dan heel veel barsen kappers, ach ja, wat heb je nog meer nodig...Uiteindelijk zijn we donderdag naar Epupa gereden, met een tussenstop inOpuwa. Dit is een stadje waar zowel heel veel Himba's alszogenaamde Herero's wonen, wat er opneer komt dater enerzijds topless vrouwen rondlopen enanderzijds volledig bedekte vrouwen met 8-laagse rokken en hoornvormige hoofddeksels (ziefoto's), heel apart...Vervolgens was het nog 3 uur ongeasfalteerde weg richting Epupa,met alleen af en toe een Himbadorpje (6 hutjes) en verder helemaal niks, alleen maar kale bergen/heuvels. Enna die 3 uur zagen we vanuitdat niks opeens eengroene oase van palmbomen, wat dus Epupa bleek te zijn! De watervallen waren minder hoog en breed dan de Victoria Falls, maar door de prachtige omgeving en het feit dat er veel minder toeristen zijn en de camping echt aan de watervallen lag, was het minstens net zo mooi! We zijn hier 2 nachten gebleven en vrijdag hebben we nog geraft op de Kunene rivier(waar defalls onderdeel van uitmaken). Dit was op zich erg leuk, maar voorMartine iets te avontuurlijk,aangezien we bij de eerste stroomversnelling al omsloegen en vervolgens vlak voor de volgendestroomversnelling een krokodil op de kant zagen liggen (en ook al schijnen ze niet in stroomversnellingen te zwemmen, dat was toch niet echt een fijn idee).De Kunene rivier is trouwens de grens tussen Namibie en Angola, en onderweg hebben we nog een drankje gedronken aan de kant van Angola (helaas geen stempel in ons paspoort, dus telt niet echt)!Vrijdagavondzijn we nog wezen 'stappen' in de lokale bar (wat overdag trouwens deenige winkel in het dorpwas). Eerst een beetje een vreemdgevoel om daar met 4 blanken binnen te stappen, maar na de nodige biertjes hebben we erg leuk gedanst met de locals, en ze vonden het helemaal geweldig om zichzelf terug te zien op de foto's die we gemaakt hadden!
Voordat we zaterdag onze reis vervolgd hebben zijn we eerst nog met een gids naar een Himbadorpje geweest. Aangezien de Himba's bijna niks hebben (behalve koeien en geiten), moesten we 10 kg meel en olie en suiker voor ze mee nemen. Hierdoor hebben zij zelf ook nog wat aan het feit dat er toeristen op bezoek komen. De Himbavrouwen wassen zich nooit en smeren zich elke dagin met een soort okermengsel, waardoor ze een roodbruine gloed hebben.Verder wordt het haar van de jongens en meisjes al vanaf jonge leeftijd op een bepaalde manier gevlochten en ingevet, waardoor het heel hard is. Ook dragen de mannen en vrouwen dikke kettingen die ingevet zijn, allemaal met dierlijk vet.Daarbij opgeteld het feit dat ze temidden van hun vee wonen,ruiken deHimba's dus niet heel lekker...
Hiernazijn we weer verder gegaan met de auto richting zuiden.Weer een reis met urenlang rijden over verlaten wegen! Onze eerste stop wasWarmquelle, waar we overnacht hebben op een camping die is gelegen aan natuurlijke warmwaterbronnen. Gisteren zijn we verder gereden naar de kust, waar we graag wilden kamperen aan de zogenaamde Skeleton Coast. We hadden al wel gehoord dat het hier nogal mistig en koud en winderig kon zijn, maar dat konden we ons haast niet voorstellen omdat we het de hele tijd erg heet hadden gehad. Toen we echter aankwamen bij de kust, bleek het inderdaad erg koud te zijn, net een winterdag aan de Nederlandse kust! En heel bizar, want je zit midden in de woestijn, dus zover je kan kijken zie je helemaal niets of niemand! Vervolgens gingen we op zoek naar de camping, aangezien we nog steeds in de veronderstelling waren dathet daarvast wel beschut zou zijn....Nou, nee dus! Toen we daar aankwamen bleek het compleet verlaten enuberhaupt niet open te zijn (waarschijnlijk vanwege de kou en keiharde wind), dus reden we maar weer verder. Inmiddels werd het al een beetje donker en ook bleek de auto meer benzine te gebruiken dan we dachten. En we hadden echt geen zin om daar in de middle of nowhere zonder benzine vast te komen zitten en te moeten overnachten! Gelukkig zagen we opeens uit het niets allemaal lichtjes, wat de 'Fishermann's Inn' bleek te zijn, een bar/hotel midden in de woestijn...Hier hebben we overnacht en de aardige eigenaar heeft vandaag voor ons benzine gehaald zodat we weer verder konden rijden....Eerst zijn we vanmorgen nog 20 km naar het noorden gereden om de zeehondenkolonie bij Cape Cross te bekijken. Dit zijn echt duizenden zeehonden op een kluitje, die onwijs stinken en klinken als blatende schapen. Daarna zijn we naar Swakopmund gegaan, waar we nu zijn, en wat er heel onwerkelijk uitziet, een soort Duits dorp temidden in de woestijn, het lijkt net een decor van een film of bijv. Bataviastad, net niet echt! We hebben net Duits bier gedronken en wafels gegeten en nu zitten we dus even lekker te internetten! Morgen willen we vanuit hier gaan 'sandboarden', een soort snowboarden maar dan op de zandduinen.
Met het Amerikaans/Canadese stel waar we mee zijn (Patrick en Julie) is het trouwens erg gezellig. Af en toe moeten we wel even op onze tong bijten(oversommige dingen blijven ze namelijkmaar door onderhandelen en ze zijn soms erg traag)of een compromis sluiten, maar verder klikt het erg goed!
Bosjesmannen enzo
Daar zijn we weer! Inmiddels zijn we aanbeland in Windhoek, de hoofdstad van Namibie. Sinds het vorige verhaal zijn we eerst nog een paar dagen in Maun gebleven, waar we eigenlijk niet veel gedaan hebben, zodatwe een beetje konden bijkomen van onze reis door de wildernis en zodat ons budget ook weer een beetje kon herstellen. Het enige wat we gedaan hebben is een paardrijtripje, wat weer een heel andere en leuke manier is om de omgeving te verkennen. Verder zijn we druk bezig geweest om onze trip door Namibie te plannen en uit te vinden hoe we daar zouden komen vanuit Botswana, aangezien er amper openbaar vervoer is. Net op het moment dat we daar mee bezig waren, kwam er een stel van onze leeftijd (Amerikaans/Canadees) de camping op lopen, waar we mee aan de praat raakten en waarvan bleek dat ze precies hetzelfde wilden doen in Namibie als wij. Aangezien zij net als wij een krap budget hebbenen wij al voor ons zelf beslotenhadden om een auto te huren (omdat dat eigenlijk de enige manier is om Namibie goed te verkennen), hebben we met hun afgesproken omsamennaar Namibie te gaan, zodat zij met ons in de auto mee kunnen rijden en we de kosten kunnen delen.
Afgelopen woensdagochtend hebben we deeerste etappe van onze reis richting Namibie afgelegd enhebben we met zijnvieren vanuit Maun de bus genomen richting Ghanzi, een stadje midden in de Kalahariwoestijn, vlakbij de grens met Namibie. Daar hadden we van tevoren al een plekje gereserveerd op een camping (wat op zich niet echt nodig was, want we waren de enige gasten) en een wandeling geboekt met een aantal San-mensen, beter bekend als de bosjesmannen. Dat was heel interessant om te doen! De bosjesmannen zijn de 'aboriginals' van Afrika en hebben een heel typerend uiterlijk (zie foto's) en hun taal is ook heel bijzonder, want ze maken heel veel gebruik van klikgeluiden met de tong (wat wij natuurlijk niet verstaan, dus er was ook een vertaler mee met de wandeling).Tijdens de wandelinglieten de bosjesmannen zien hoe zij leven (of beter gezegd, vroegerleefden), en op wat voor manier zij gebruik maken van de natuur: wortels uitgraven voor medicinale doeleinden,vuur maken met een paar houtjes, regenwater opvangen (of als het een tijd niet regent: water gebruiken uit vruchten),touw maken, enz. Echt heel knap om te zien!
Het trieste is wel dat de bosjesmannen op dit moment uit hun eigen leefomgeving worden verjaagd en op die manier gedwongen worden om ergens anders te leven. De volgende dag hebben we in Ghanzi een aantal wijken bezocht waar de bosjesmannen nu leven, waar we konden zien dat ze heel arm zijn, geen enkel toekomstperspectief hebben en ook dat het meerendeelvan de volwassenen aande drank is. Ook HIV/AIDS is een grootprobleem. Verder worden kinderen weliswaar gedwongen om naar school te gaan, maar afgezien daarvan lijken ze er niet de noodzaak van in te zien om iets van hun leven te maken en te gaan werken.
Na deze andere kant van Botswana te hebben gezien hebben we donderdagmiddag de bus genomen richting grens van Namibie(wat nog 3 uur rijdenwas) en zijn we de grens overgelopen. Omdat de taxi die we besteld haddenechter niet op kwam dagen en er ook geen enkel openbaar vervoer was, besloten we maar om een lift te vragen. Nog geen 5 minuten later zaten we al met zijn vieren achter in een open truck, op wegnaar de eerstvolgende plaats (Gobabis, 100 km verderop)! Daar waren gelukkig wel genoeg taxi's, dus aansluitend konden we meteen door naar Windhoek. Dat was nog weer eens 200 km rijden, en inmiddels was het ook al donker geworden, wat op zich wel spannend was in verband met overstekend wild (wat hier echt een reeel gevaar is, onderweg zagen we namelijk een aantal jakhalsen en kudu's - grote antilopen -oversteken).
Weer een lange reis dus, maar uiteindelijk waren we wel blij dat we het in 1 dag gedaan hadden, zodat we vrijdag de hele dag hadden in Windhoek. AangezienNamibievroeger een Duitse kolonie was, doetWindhoek heelEuropees aan, metnette, strakke wegen, mooie huizen, parken, winkels en restaurants. Een prima plek dusomgisteren Martines verjaardagte vieren en taart te eten!Verder hebben we gisteren de hele dagbesteed om uit te zoeken wat voor auto we wilden huren, alhoewel we niet echt veel keuze meer hadden, omdat het hoogseizoen is en bijna alles al verhuurd is. Maar uiteindelijk is het ons vandaag gelukt om een grote en goedkope auto te huren! Wel een oude bak (een Toyota Venture), maar alles doet het en dan hoef je je ook niet echt druk te maken om een paar krasjes meer of minder. Jelle heeft net zijn vuurdoop gehad met aan de linkerkant van de weg rijden en met het stuur aan de rechterkant en dat ging hartstikke goed! Martine wacht nog even tot we de stad uit zijn en honderden kilometers achter elkaar verlaten wegen hebben....
Ons plan is om morgen naar het noorden van Namibie te gaan, waar we dan een paar dagen door Etosha National Park willen rijden (dit keer met omheinde campings!) en vervolgens naar de Epupo watervallen nog noorderlijker, waar de bekende Himba-stam leeft. Vervolgens willen we dan weer afzakken en willen we de zandduinen in Sossusvlei bekijken. Allemaal redelijk afgelegen plekken, dus waarschijnlijk zal het wel weer even duren voordat we weer internet hebben!
Trouwens bedankt voor jullie reacties/berichtjes, leuk om te lezen!
Kamperen voor gevorderden!
Hey allemaal! Hier weer een verhaaltje vanuit Afrika.In de twee weken sinds de laatste update hebben we alweer heel veel meegemaakt!
Zoals gezegd was onze eerste stop in Zambia Mfuwe, bij South Luangwa National Park. We hadden het geluk dat we bij de grensovergang van Malawi - Zambia 2 blanke Malawische gezinnen tegenkwamen die ook naar Mfuwe bleken te gaan en die 2 erg comfortabel uitziende auto's hadden....Aangezien we wisten dat het met het openbaar vervoer lastig zou worden (de weg naar Mfuwe is namelijk niet erg goed en er is niet veel openbaar vervoer) besloten we maar onze bescheidenheid opzij te zetten en om een lift te vragen. Gelukkig vonden ze dat prima en beide auto's hadden nog 1 plek over, dus perfect! In een paar uur waren we al op onze plaats van bestemming, een prachtige camping met uitzicht over de Luangwa River, wat de scheiding is van het National Park. Aangezien dieren zich natuurlijk niet heel veel van zo'n scheiding aantrekken betekende dat dus dat er olifanten en apen op de camping rondliepen en 's nachts ook nijlpaarden die op de camping kwamen grazen...Gelukkig was er wel een bewaker, dus als je 's nachts naar de wc moest werd je begeleid...
Vanaf de camping hebben we de volgendedag een avondsafari gedaan (van 4 uur 's middags tot 8 uur 's avonds, aangezien de zon al om +/- 6 uur onder gaat betekent dat dus dat een deel van de safari in het donker is), waarbij we een grote groep leeuwen zagen en een roedel wilde honden (die nogal zeldzaam zijn) en de dag daarop een wandelsafari, wat ook erg leuk is, want dan krijg je uitleg over o.a. de kleinere dieren en vogelsen voetsporen.
Inmiddels hadden we op de camping een Engels stel van onze leeftijd ontmoet dat de volgende dag naar de Lower Zambezi ging (waar wij ook heen wilden) en vroeg of we met hun (in de auto) mee wilden reizen. Dat wilden we natuurlijk wel! Aangezien het nogal een eind reizen washebben we diedinsdag eerst een tussenstop gemaakt in Lusaka en zijn we woensdags verder gereden naar de Lower Zambezi. O ja, met nog een stop in een winkelcentrum in Lusaka, waar we echt onze ogen uitkeken, want de laatste keer dat we een 'normale' winkel hadden gezien was in Dar es Salaam (4 weken daarvoor). Hoe blij je kan zijn met een supermarkt!! Volgepakt met eten voor een paar dagen gingen we dus naar Lower Zambezi National Park, het nationale park om de Zambezi River. We hadden een hele mooie camping gevonden, (wederom) met uitzicht over de rivier, van waaruit we de dag daarna een boottochtje over de Zambezi River hadden geboekt en waar we ook besloten onze was te laten doen. Toen we echter terug kwamen van het boottripje bleek de was opeens 8 keer zo duur te zijn dan afgesproken en moesten we voor vishengels betalen die we niet eens gebruikt hadden (Jelle is vegetarisch...)! Daarbij opgeteld het feit dat we de campingbaas nogal eng vonden (hij had ons de avond daarvoor allemaal 'stoere' verhalen verteld over hoeveel buffels hij wel niet had neergeschoten en ook dat hij honden die op de camping rondliepen neerschoot, dus dat we niet raar moesten opkijken als we 's nachts een geweerschot hoorden), besloten we nog diezelfde avond onze spullen te pakken en naar een andere camping te gaan.
De volgende plek waar we graag heen wilden gaan was Livingstone, bij de Victoria Falls, en aangezien het Engelse stel daar ook naartoe wilde zijn we daar vrijdag samen met hun naartoe gegaan. Zaterdag hebben we dewatervallen bekeken, wat echt erg indrukwekkend was om te zien, maar wat je wel in een halve dag gezien hebt. Enerzijds wilden we nog wel wat langer in Zambia blijven om de wat minder toeristische plekken te bezoeken, maar omdat dat toch best lastig is als je geen eigen vervoer hebt en omdat het Engelse stel aanbood om met hun verder te reizen naar Botswana (waar we uiteindelijk toch nog naartoe wilden), besloten we dat maar te doen.
Nog diezelfde dag zijn de grens over gegaan en hebben we overnacht op een camping vlak over de grens in Botswana, in Kasane. Daar viel al meteen op dat Botswana een veel rijker land is dan de anderelanden die we tot nu toe bezocht hebben, alles ziet er een stuk netter en moderner uit ener zijn veel meer faciliteiten! Vanuit Kasane hebben we met zijn vieren van zondag tot en met gisteren een 4-daagse trip gemaakt dwars door Chobe National Park enMoremi National Park, met als eindbestemming Maun, waar we nu dus zijn. Voor ons allebei was die trip tot nu toe het mooiste wat we van Afrika gezien hebben! Beide parken zijn erg groot en het is er veel minder druk dan bijv. de parken in Tanzania, dus jekan er uren rondrijden zonder een andere auto tegen te komen. Dit geeft je ook echt het gevoel dat je in 'the wild' bent...Verder is de natuur in beide parken erg gevarieerd en hebben we heel veel dieren van heel dichtbij (soms naarMartinesmeningte dichtbij...) gezien!
Van tevoren hadden we uitgezocht dat er in beide parken campings waren. Die campings staan er om bekend dat ze al een jaar van tevoren zijn volgeboekt (ze hebben namelijk maar 10 plekken), maar we hadden al van meerdere mensen gehoord dat je er gewoon heen moest gaan omdat heel veel mensen uiteindelijk niet komen opdagen en er dus genoeg plek is. In totaal hebben we 2 nachten in Chobe overnacht en 1 nacht in Moremi. En dat was echt een compleet ander niveau van kamperen dan we gewend waren, zelfs vergeleken met de camping in Mfuwe met olifanten en apen, want namelijk geen bewakers of ander personeel en midden in het park tussen de dieren!Vlak nadat we op de eerste camping onze tent hadden opgezet en eten wilden maken begon het festijn al: allemaal schreeuwende bavianen in de boom boven onze tent die wel een hapje mee wilden eten! Nadat Jelle en de Engelse jongen de bavianen hadden bekogeld met stenen taaiden ze gelukkig af...Vervolgens nog naar de w.c. gaan...Van mensen die vlak naast ons stonden hoorden we dat er vlakbij het pad naar het toiletgebouw 2 cobra's onder de stenen woonden en in het toiletgebouw zelf hingen allemaal vleermuizen! Gelukkig sliepen we snel en werden we de volgende morgen zonder kleerscheuren wakker. Voor de variatie waren er op de tweede camping geen bavianen maar olifanten. En zoals gezegd geen bewakers dus naar de w.c. gaan was best wel eng (in het donker...). Jelle sliep als een blok maar Martine hoorde de hele tijd allemaal beesten (en nee, geen waanideeen van de malariapillen maar echte beesten!), dus echt lekker slapen was dat niet.
De volgende dag gingen we verder op onze trip van Chobe naar Moremi. We waren al om half 7 vertrokken van de camping, in de hoop dat we veel dieren zouden zien. Vlak nadat we van de camping vertrokken waren stopten we even omdat het Engelse meisje nog wat eten uit deachterbak van de auto wilde halen. Nadat weweerverder gingen zag Martine nog geen 200 meter verderopvanuit haar ooghoek opeens een hele grote mannetjesleeuw! Dan snap je ook meteen waarom het verboden is om zomaar in het park uit deauto te stappen....Wij natuurlijk stoppen om te kijken,waarop de leeuw achter onze auto langsliep, aan de auto snuffelde en vervolgens aan de andere kant van het pad met een andere mannetjesleeuw begon te vechten! Echt heel indrukwekkend om te zien (en op zich niet eng, want zolang je in de auto zit, ziet de leeuw de auto als 1 geheel en valt ie niet aan). O ja, en alsof hij voor ons aan het poseren was ging hijook nog voor onze auto liggen gapen!
Na dit spectakel vervolgenden we onze weg. We wisten dat we om de volgende camping te bereiken een aantal keren door het water moesten (want hoewel het regenseizoen is afgelopen staan nog steeds veel gedeeltes van het park onder water, wat uit de Okavango Delta komt), maar dat moest op zich geen probleem zijn met de 4WD-autovanhet Engelse stel. Jelle ging elke keer vooruit om te kijken hoe diep het water was en vervolgens gingen we er met de auto doorheen. Daarbij hadden we op 1 plek echter over het hoofd gezien dat het weliswaar niet erg diep was maar dat er geen vaste bodem was, met als gevolg dat we dus vast kwamen te zitten! Wij op onze blote voeten en met blote benen in het water proberen om de auto te verplaatsen (wat uiteindelijk zinloos bleek), waarop de Engelse jongen opmerkte datdie pleknog wel eenseen open riool kon zijn (het was namelijk vlakbij een klein dorpje in het park), ieuw!! Uiteindelijk konden we gelukkig door een andere auto uit het water gesleept worden en na onzevoeten en benen enigszins gewassen en ontsmet te hebben, gingen we weer verder....
Van de 3e camping hadden we al gehoord dat er heel veel bavianen waren, maar dat waren we al gewend, dus dat leek ons niet zo'n probleem. Gelukkig was het nog niet donker toen we aankwamen en we zagen ook geen bavianen of andere dieren dus Martine verheugde zich hier al op een nacht lekker slapen. Zodra het echter donker werd kwamen er van alle kanten bavianen die weer overal in de bomen gingen schreeuwen, op de tent poepen en aan het azen waren op ons eten. Na het eten werd het gelukkig weer rustig en we zaten nog even lekker met onze hoofdlampjes te lezenbuiten de tent(het Engelse stel lag in middels in bed), toen Jelle opkeek en op een afstand van +/- 15 meter 2 ogen zag oplichten. En als je 2 ogen ziet weet je dat je met een jachtdier te maken hebt......Help!! Martine dacht de contouren van een leeuw te herkennen, dus paniek alom! Geen idee wat te doen, ging Martine maar zo voorzichtig mogelijkrichting tent, met het idee elk moment aangevallen en verslonden te kunnen worden
Gelukkig zijn we ook deze nacht heelhuids doorgekomen, waarop we gisteren onze laatste dag in Moremi hebben doorgebracht. Daar zagen we vlakbij de camping een groep leeuwen slapen, vlak naast het pad, heel mooi om te zien! Ze zien er dan zo vreedzaam uit, terwijl je natuurlijk weet tot welke gruwelijke dingen ze in staat zijn...Na weer een stuk gereden te hebben zagen we aan de rechterkant van het pad een aantal olifanten staan (waarondermoeder met kind).Aangezienwe dachten dat ze allemaal aan dezelfde kant stonden dachten we er wel langs te kunnen. Opeensbleken ze echter ook aan de andere kant van het pad te staan! Omdat we ze niet wilden storen, zetten we de motor van de automaar uit, maar blijkbaar was moederolifantal geirriteerd, want ze kwam recht op onze auto aflopen en begonluid te toeteren (of hoe je dat ook maar noemt). Weer een paniekmomentje dus, waarop we maar snel besloten om toch maar weg te rijden,met de kans dat ze dan nog geirriteerder zou worden en de auto om zou gooien. Gelukkig was het alleen maar wat bangmakerij en heeft ze onze auto niet echt aangevallen! Voorlopig hebben we dus wel weer even genoeg wildlife gezien....
Verder hebben we hebben gisteren trouwens nog een mokorotripje gemaakt (een mokoro is een traditionele kano hier in Botswana) in de Okavangodelta (aarvan een deel in Moremi ligt), waarbij we gelukkig geen enge beesten hebben gezien, dus dat was wel even een fijne afwisseling. En na 4 zulke dagen is het ook erg lekker om weer in de bewoonde wereld te zijn en even te kunnen internetten en kleren te kunnen wassen en je 's nachts niet druk te hoeven maken om wilde dieren! Aangezien we voor liggen op ons reisschema nemen we hier ook even lekker de tijd om dingen te regelen en uit te zoeken hoe we naar onze volgende bestemming komen: Windhoek in Namibie. Hopelijk binnenkort van daaruit dus een volgend verhaal!
Malawi...
Nou, het heeft even geduurd maar we zijn weer in de bewoonde wereld! Alweer ruim 2 weken geleden zijn we de grens overgegaan van Tanzania naar Malawi. Bij deze een poging om jullie in het kort op de hoogte te brengen van onze belevenissen sindsdien...
Aangezien er in Tanzania vlak voor de grens een busstation was verwachtten we dat aan de kant van Malawi eigenlijk ook. Dus wij maar lopen en lopen en lopen, maarnee hoor, nergens eenbus...Gelukkig reed er wel een taxi dus hebben we die maar genomen naar de dichtsbijzijnde grote plaats. Dat klinkt trouwens luxer dan het is hoor! De taxi's die daar rijden zijn namelijk gewoon een verkapte vorm van openbaar vervoer, een variatie op de overvolle minibusjes die we tot dan toe gewend waren. Iedereen die zijn hand opsteekt gaat mee, dus uiteindelijk zaten we met zijn 11-en (plus vissen en een levende kip) in een personenauto gepropt (weliswaar een stationwagon maar toch). O ja, en de radio keihard aan, met steeds hetzelfde liedje (aangezien de taxichauffeur als we bergafwaarts gingen de motor steeds uitdeed om brandstof te sparen, zodat de cd steeds met hetzelfde liedje begon), dus dat was een mooie binnenkomer in Malawi! Onze eerste stop was Chitimba, in het noorden, aan Lake Malawi. Daar hebben we 2 dagen gekampeerd. Redelijk basic, zonder stromend wateren elektriciteit, maar wel met het meer om je lekker in te wassen, dus ach, wat wil je nog meer! Vervolgens hebben we daar de bus gepakt naar Mzuzu om geld te pinnen (met een aantal pasjes, want je kanmaarop een aantal plaatsen in Malawi pinnen enhet maximale bedrag dat je in 1 keer kan pinnen is2000 kwacha - 100 euro) en daarna zijn we verder gegaan met de bus naar Nhkata Bay. Dat is een leuk, levendig stadje wat erg mooi is gelegen aan Lake Malawi, maar naar verhouding wel behoorlijk toeristisch. Vorige week maandag zijn we van daaruit met de Ilala Ferry naar Likoma Island gegaan. Dat was een behoorlijke onderneming! De Ilala is namelijk de enige ferry die de verschillende plaatsen die aan Lake Malawi liggen (zowel aan de kant van Malawi als aan de kant van Mozambique) met elkaar verbindt en is dus een heel belangrijk transportmiddel voor o.a. de bevoorrading van die verschillende plaatsen. Om 4 uur 's middags zagen we de boot al aankomen en om 8 uur 's avonds zouden we vertrekken. Wij zaten ons nog te haasten omdat we bang waren dat de boot weleens eerder zou kunnen vertrekken dan 8 uur (aangezien de boot al zo vroeg was aangekomen leek die kans ons best groot...). Nou, nee hoor! Uiteindelijk gingen we pas om half 11 's avonds weg vanuit Nkhata Bay. Op aanraden van de Lonely Planet hadden we 1e klas kaartjes gekocht (we hadden niet zo'n zin om uren lang opgevouwen te zitten tussen de zakken meel, rijst, enz..), waar we achteraf wel blij mee waren, want de reis duurde iets langer dan volgens het schema het geval zou zijn...Voor Likoma Island was er maar 1andere stop,Chizumulu Island, duswedachten dat we niet zoveel vertraging op konden lopen,maar dat blijkt zelfs met 1 tussenstop heel goed te kunnen :-( Chizumulu en Likoma hebben namelijk geen haven, dus de boot wordt vlak voor het eiland stil gelegd en vervolgens moet alles en iedereen die daar de boot op of af moet met kleine bootjes heen en weer wordengevaren (midden in de nacht)....En systeem ho maar, dus het is gewoon dringen, duwen en trekken om in zo'n bootje te komen. Uiteindelijk kwamen we in plaats van 4 uur 's nachts om 11 uur 's ochtends op Likoma aan. En dat was erg mooi!! Likoma is een klein eilandje metongeveer 6000 inwoners, allemaalerg vriendelijke mensen (vooral de kinderen zijn erg schattig, ze vinden het namelijkerg interessant dat je een andere huidskleur hebt, dus ze komen allemaal op je afrennen om je aan te raken). Criminilateit komt op het eiland niet voor. Verder is het heuvelachtig, met een begroeiing van baobob- en mangobomen, dus vanaf de heuvels (waar je heel goed kan wandelen) heb je prachtige uitzichten over het meer (zie foto's..). Naast een luxe resort heb je een backpackersaccomodatie op het eiland, waar wij dus verbleven. Daar hebben we ook maar besloten om een duikcursus te doen en dat was echt onwijs leuk! Na wat opstartprobleempjes (eerst Jelle 2 dagen verkouden en vervolgens Martine een dag kotsmisselijk) en theorie konden we eindelijk het water in! En we waren maar met zijn tweeen dus dat was natuurlijk ideaal om het te leren.Na 3 dagen duiken hebben we nog een aantal dagen op het eiland verbleven en ons vermaakt met snorkelen, lezen, kanoen, wandelen, niksen (erg vervelend allemaal....). Inmiddels hadden we ook van een aantal mensen gehoord die met een vliegtuigje terug gingen in plaats van met de Ilala ferry voor een betaalbare prijs (er gaan namelijk meerdere vluchten per week om bijv. mensen van het luxe resort mee te vervoeren en vaak zijn er dan stoelen over), dus besloten we dat uiteindelijk ook maar te doen. Vandaag zijn we dus met het vliegtuig naar Lilongwe gegaan (dat scheelde ons behoorlijk veel reistijd, 1 uur in plaats van 1 of 2 dagen en ook wel een erg leuke ervaring, in een 4-persoonsvliegtuigje!) en daar zijn we nu dus! Onderweg naar het vliegveld waren we trouwens wel bijna onthoofd (we zaten nl. in een open truck en de chauffeur had niet gezien dat er een laag hangende stroomkabel op ooghoogte van ons hing...), maar we hebben het weer overleefd! We blijven hier 1 nacht en morgen willen we met de bus naar de grens met Zambia. We zullen vanaf nu trouwens wel wat oplettender zijn in de bus, aangezien we van 2 Nederlandsemeisjes hoorden dat het nogal eens voorkomt dat je haar zomaar wordt afgekniptin de bus (vooral blond haar), omdat dat dan weer gebruikt wordt door witchdoctors in kruidendrankjes (om voor vrouwen de kans op een Mazungu man, oftewel blanke man, te vergroten...). Nou ja,hopelijk lukt het ons om in 1 dag naar Mfuwe te komen (welke plaats grenst aan South Luangwa National Park) en kunnen we binnenkort weer wildlife bekijken!
Safari!
Inmiddels 2 busritten van 10 uur en een 3-daagse safari verder zijn we vandaag weer in Dar es Salaam! Vorige week woensdag zijn we dus met de bus naar Arusha gegaan (trouwens erg mooie busrit, konden de Kilimanjaro en Mount Meru heel goed zien) en van daaruit hebben we donderdag een safari geboekt. Echt moeilijk was dat trouwens niet: zodra we een voet buiten het hotel zetten, werdenwe meteen belaagd door iedereen met allerlei aanbiedingen. Na veel vergelijken en afdingenhadden we uiteindelijk een trip geboekt van 3 dagen naar 3 verschillende National Parks: 1 dag Lake Manyara, 1 dag Ngorongorokrater en 1 dag Tarangire National Park. De Serengeti is natuurlijk ook een heel bekend park, maar daar besloten we niet naartoe te gaan, omdat daar op dit moment niet zoveel dieren schijnen te zijn (die zitten allemaal nog in de Maasai Mara, in Kenia).Vrijdag tot en met zondag zijn wedus op safarigeweest en dat was echt heel mooi (safari betekent trouwens 'reis' in het Swahili, dus letterlijk vertaald zijn we eigenlijk de hele tijd op safari, maar dat even terzijde)! Elk park is heel verschillend en is wel ergens bekend om: zo zijn er bijv. in Lake Manyara leeuwen die in de boom klimmen (hebben we helaas niet gezien
Laatste dagen Zanzibar en Dar es Salaam
Nou, we hebben weer internet gevonden! En dit keer wel iets sneller dan dat op Zanzibar, dus hopelijk lukt het ook om wat foto's te uploaden. Bedankt trouwens voor jullie reacties, erg leuk om te lezen! Inmiddels zijn we aangekomen op het vaste land en hebben we onze tent opgezet in Dar es Salaam, de grootste stad van Tanzania. Voordat jullie denken dat we met ons tentje midden in de stad staan: aan de kust, buiten het centrum, is het heerlijk rustig en zijn allerlei ressorts / campings, enz. En daar hebben we gisteren dus met ong. 40 graden (inelk geval gevoelstemperatuur)ons tentje opgezet. Helaas waren alle schaduwplekjes bezet, dus we staan lekker te fikken....Maar gelukkig koelt het 's avonds redelijk af. Maar eerst nog even onze laatste belevenissen van Zanzibar. Vrijdag was een dag zoals we die waarschijnlijk nog veel zullen meemaken het komende jaar, wachten, wachten en nog eens wachten....We zouden eigenlijk op een 'blue safari' gaan (oftewel snorkelen,lekker lunchen op een eilandje, zeilen). Maar omdat het nogal hard waaide en af en toe regende werd dat verplaatst naar zaterdag.Vervolgens besloten we maar om de dala dala naar Stonetown te nemen en daar nog een beetje rond te lopen en de haven te zoeken waar we ' s maandags met de boot zouden gaan. Aangezien de eerste keer met de dala dalabest snel ging en redelijk comfortabel was, hadden we er dit keer ook weer alle vertrouwen in. Dus wijzaten om kwart voor 10 keurig te wachten op de bus van 10 uur. Maar die kwam niet.....En de volgende bus ging pas een uur later. Dus om11 uur konden we eindelijk in de bus stappen.Maaromdater heel veel mensen waren die eigenlijk om 10 uur met de bus hadden gewild,zat de bus dus ook een keer zo vol....En vonden we het de eerste keermet 16 mensen alvol, dit keer gingen er wel bijna 40 in...En dat is dan inclusief de 6 mensen die buitenboord hingen en de baby's/kinderendieoveral tussen gepropt zaten ;-) Nou, om 1 uur waren we dan eindelijk in Stonetown! Aangezien de laatste busterug alweer om 4 uur ging hadden we niet heel veel tijd. En omdat de we de laatse bus natuurlijk ook niet wilden missen, zaten we ruim voor 4 uur alweer bij het' busstation'.Waar we uiteindelijkongeveer een uur in de brandende zon hebbengezeten (inmiddels was het opgeklaard), want debus van 4 uur kwam pas om kwart voor 5....En ditkeer zaten er nog meer mensen in en deed de bus er 2,5 uur over!! Want aangezien het de laatste bus van de dag wasmaakte ie overal nogeven een tussenstop om dingen aan mensen af te geven of op te halen en te tanken....Na 2,5uur opgevouwen te hebben gezeten (zelfs de lokale mensen begonnen kramp te krijgen) waren we om half 8 blij dat we weer bij ons huisje waren en wilden we even lekker wat gaan eten. Maar omdat er die dag meerdere nieuwe toeristen waren bijgekomen ('maar liefst' 6), was het voor het personeel opeens erg druk en stress om het eten klaar te maken. Daar kwam bij dat de stroom ook nog meerdere keren uitviel die avond, dus ook hier was het weer wachten...Maar goed, na1,5 uur hadden we dan eindelijk ons eten! Dat was zoals gewoonlijk weer erg lekker (en dan proberen we maarniet teveel na te denken bij het feit dat hetwerd klaargemaakt door een vrouw op haar hurken op de grond, die we de hele tijd vanuit de keuken hoorden hoesten;-) Nou,zaterdag washet gelukkig wel lekker weer en hebben we alsnog de blue safari gedaan, dat was erg leuk en mooi! En zondaghebben we ook nog lekker gesnorkeld en gevaren, dus jullie hoeven nog geen medelijden met ons te hebben :-). Gisteren zijn we dus met de boot naar het vaste land gegaan en daar zijn we vandaag Dar es Salaam aan het verkennen. Het is hier weer heel anders dan op Zanzibar, warmer, een stuk moderner en veel meer voorzieningen (maar zoals gezegdook de grootste stad van het land, dus daar mag je ook wel wat meer van verwachten), je merkt ook dat het hier minder islamitisch is dan op Zanzibar, vrouwen gaan veel vrijer gekleed hier en je ziet minder hoofddoekjes. De camping waar we staan is trouwens echt erg netjes en schoon, dus voorlopig nog geen reden voor Martine om zich druk te maken om enge insecten...We zullen nog 1 nacht op deze camping blijven en dan willen we morgen de bus nemen naar Arusha, in het noorden van Tanzania, van waaruit we dan op safari willen gaan!