Moro, oftewel hallo in het Himba! We hebben alweer een heleboel meegemaakt sinds het vorige verhaal, dus hopelijk lukt het om jullie daarvan in het kort op de hoogte te brengen...

Vorige week zondag zijn we met een auto vol boodschappen (heerlijk gevoel) vanuit Windhoek richting Etosha National Park gereden. Dat was nog best een eind rijden dus uiteindelijk hebben we op een camping vlakvoor de ingang van het park gekampeerd en zijn we de volgende dag 's ochtends heel vroeg het park ingegaan om weer een safari te maken! Etosha is een heel groot park dat aan een zoutvlakte ligt.Er is veel minder begroeiing dan in bijvoorbeeld Chobe of Moremi, dus gelukkig geen olifanten die onverwachts achter een boomvandaan komen

, maar daardoor wel minder gevarieerd in landschap.We hebben maandag op een camping in het begin van het park gestaan en dinsdag op een camping halverwege het park. Beide campings liggen (afgeschermd) aan een drinkplaats, dus wanneer wij 's avonds aankwamen van de hele dag safari hadden we mooi 'live-tv' van drinkende neushoorns en olifanten!

Woensdag zijn we weer verder gegaan met onze roadtrip richting de Epupa Falls, helemaal in het noorden van Namibie. Aangezien het echter toch iets verder weg bleek te zijn dan we dachten, hebben we eerst een overnachting gemaakt in een klein dorpje, Okahao. Onderweg kwamen we trouwens heel veelkleine dorpjes tegen waar bijna niets was, behalve dan heel veel barsen kappers, ach ja, wat heb je nog meer nodig...Uiteindelijk zijn we donderdag naar Epupa gereden, met een tussenstop inOpuwa. Dit is een stadje waar zowel heel veel Himba's alszogenaamde Herero's wonen, wat er opneer komt dater enerzijds topless vrouwen rondlopen enanderzijds volledig bedekte vrouwen met 8-laagse rokken en hoornvormige hoofddeksels (ziefoto's), heel apart...Vervolgens was het nog 3 uur ongeasfalteerde weg richting Epupa,met alleen af en toe een Himbadorpje (6 hutjes) en verder helemaal niks, alleen maar kale bergen/heuvels. Enna die 3 uur zagen we vanuitdat niks opeens eengroene oase van palmbomen, wat dus Epupa bleek te zijn! De watervallen waren minder hoog en breed dan de Victoria Falls, maar door de prachtige omgeving en het feit dat er veel minder toeristen zijn en de camping echt aan de watervallen lag, was het minstens net zo mooi! We zijn hier 2 nachten gebleven en vrijdag hebben we nog geraft op de Kunene rivier(waar defalls onderdeel van uitmaken). Dit was op zich erg leuk, maar voorMartine iets te avontuurlijk,aangezien we bij de eerste stroomversnelling al omsloegen en vervolgens vlak voor de volgendestroomversnelling een krokodil op de kant zagen liggen (en ook al schijnen ze niet in stroomversnellingen te zwemmen, dat was toch niet echt een fijn idee).De Kunene rivier is trouwens de grens tussen Namibie en Angola, en onderweg hebben we nog een drankje gedronken aan de kant van Angola (helaas geen stempel in ons paspoort, dus telt niet echt)!Vrijdagavondzijn we nog wezen 'stappen' in de lokale bar (wat overdag trouwens deenige winkel in het dorpwas). Eerst een beetje een vreemdgevoel om daar met 4 blanken binnen te stappen, maar na de nodige biertjes hebben we erg leuk gedanst met de locals, en ze vonden het helemaal geweldig om zichzelf terug te zien op de foto's die we gemaakt hadden!

Voordat we zaterdag onze reis vervolgd hebben zijn we eerst nog met een gids naar een Himbadorpje geweest. Aangezien de Himba's bijna niks hebben (behalve koeien en geiten), moesten we 10 kg meel en olie en suiker voor ze mee nemen. Hierdoor hebben zij zelf ook nog wat aan het feit dat er toeristen op bezoek komen. De Himbavrouwen wassen zich nooit en smeren zich elke dagin met een soort okermengsel, waardoor ze een roodbruine gloed hebben.Verder wordt het haar van de jongens en meisjes al vanaf jonge leeftijd op een bepaalde manier gevlochten en ingevet, waardoor het heel hard is. Ook dragen de mannen en vrouwen dikke kettingen die ingevet zijn, allemaal met dierlijk vet.Daarbij opgeteld het feit dat ze temidden van hun vee wonen,ruiken deHimba's dus niet heel lekker...

Hiernazijn we weer verder gegaan met de auto richting zuiden.Weer een reis met urenlang rijden over verlaten wegen! Onze eerste stop wasWarmquelle, waar we overnacht hebben op een camping die is gelegen aan natuurlijke warmwaterbronnen. Gisteren zijn we verder gereden naar de kust, waar we graag wilden kamperen aan de zogenaamde Skeleton Coast. We hadden al wel gehoord dat het hier nogal mistig en koud en winderig kon zijn, maar dat konden we ons haast niet voorstellen omdat we het de hele tijd erg heet hadden gehad. Toen we echter aankwamen bij de kust, bleek het inderdaad erg koud te zijn, net een winterdag aan de Nederlandse kust! En heel bizar, want je zit midden in de woestijn, dus zover je kan kijken zie je helemaal niets of niemand! Vervolgens gingen we op zoek naar de camping, aangezien we nog steeds in de veronderstelling waren dathet daarvast wel beschut zou zijn....Nou, nee dus! Toen we daar aankwamen bleek het compleet verlaten enuberhaupt niet open te zijn (waarschijnlijk vanwege de kou en keiharde wind), dus reden we maar weer verder. Inmiddels werd het al een beetje donker en ook bleek de auto meer benzine te gebruiken dan we dachten. En we hadden echt geen zin om daar in de middle of nowhere zonder benzine vast te komen zitten en te moeten overnachten! Gelukkig zagen we opeens uit het niets allemaal lichtjes, wat de 'Fishermann's Inn' bleek te zijn, een bar/hotel midden in de woestijn...Hier hebben we overnacht en de aardige eigenaar heeft vandaag voor ons benzine gehaald zodat we weer verder konden rijden....Eerst zijn we vanmorgen nog 20 km naar het noorden gereden om de zeehondenkolonie bij Cape Cross te bekijken. Dit zijn echt duizenden zeehonden op een kluitje, die onwijs stinken en klinken als blatende schapen. Daarna zijn we naar Swakopmund gegaan, waar we nu zijn, en wat er heel onwerkelijk uitziet, een soort Duits dorp temidden in de woestijn, het lijkt net een decor van een film of bijv. Bataviastad, net niet echt! We hebben net Duits bier gedronken en wafels gegeten en nu zitten we dus even lekker te internetten! Morgen willen we vanuit hier gaan 'sandboarden', een soort snowboarden maar dan op de zandduinen.

Met het Amerikaans/Canadese stel waar we mee zijn (Patrick en Julie) is het trouwens erg gezellig. Af en toe moeten we wel even op onze tong bijten(oversommige dingen blijven ze namelijkmaar door onderhandelen en ze zijn soms erg traag)of een compromis sluiten, maar verder klikt het erg goed!