Inmiddels alweer anderhalve week geleden zijn we met het vliegtuig geland op Bali. We waren al op Indonesisch Borneo geweest, maar Indonesie is zo'n groot en gevarieerd land, dat je dat nauwelijks met elkaar kan vergelijken.

Allereerst hebben we ons lekker geinstalleerd en rondgehangen in ons hotel met zwembad dat Ron en Loes van tevoren al hadden gereserveerd. Toevallig waren we er een week daarvoor achter gekomen dat een vriend van ons op dat moment ook op Bali zou zijn, dus die kwam ons meteen diezelfde middag opzoeken in ons hotel. ‘s Avonds zijn we weer naar het vliegveld gegaan en hebben we Ron en Loes opgewacht. Erg gezellig en toch nog steeds ook wel raar om in een compleet andere wereld opeens weer bekenden om je heen te hebben!

Op Bali hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan, gewoon lekker een paar dagen bijgekletst, stadje verkend (Sanur, wat trouwens overspoeld was met 60+ Nederlanders), naar de 'orchid-gardens' geweest, in het zwembad gehangen en lekker gegeten. Verder hebben we een beetje onze route uitgestippeld en een vliegticket geboekt naar Flores, waar we vorige week dinsdag naartoe zijn gegaan (met een tussenstop op West-Timor). We hadden ons er nooit echt in verdiept, maar Flores is een erg uitgestrekt eiland (ong. 700 kilometer breed), wat voornamelijk uit een bergachtig/vulkanisch landschap bestaat. Het is een stuk minder toeristisch dan Bali (zeker nu het regenseizoen is), waardoor hetveel authentieker en ongerepter aandoet, echt erg mooi!

Dinsdagnacht wilden we overnachten in het dorpje Moni, maar toen we daar in de stromende regen aankwamen bleek de accomodatie die we hadden uitgezocht toch niet zo geschikt (toen Loes en Martine gingen kijken, waren er alleen maar lallende, dronken mannen die al handtastelijk begonnen te worden, zodat we snel weer weg zijn gegaan) en verder stelde het dorp niet veel voor. We zijn toen maar doorgereden naar Detusoko, een ander dorpje waarvan we hadden gezien dat je er bij de Fransiskaner nonnen kon overnachten. Dat leek ons wel leuk, maar het was uiteindelijk niet echt wat we ons er bij voorstelden: volgens onze reisgids werd je er hartverwarmend verwelkomd door de nonnen, maar toen we aankwamen was er geen non te bekennen, er was geen stromend water, de bedden waren onwijs hard en naar verhouding was het nog best duur ook.....Verder was het erg lastig communiceren en kostte het veel moeite om duidelijk te maken dat we daar wilden eten en dat we de volgende ochtend een tripje wilden maken. Uiteindelijk lukte het toch en de volgende ochtend zijn we(hopelijk gezegend en wel) om 5 uur naar de Kelimutu-vulkaan gaan. Een prachtige wandeling met uitzicht over 3 kratermeren met verschillende kleuren (eentje konden we niet zien want daar hingen allemaal wolken overheen). Je moet trouwens niet van de paden afwijken want het wil nog wel eens gebeuren dat iemand zich verstapt of uitglijdt en vervolgens verdwijnt in een van de meren...

Hierna hebben we onze tocht vervolgd naar Riung, in het noorden van Flores. Riung is een erg afgelegen dorpje aan de kust, vanwaar je boottripjes naar een natuurgebied van 17 omliggende eilandjes kan maken. Dat hebben we donderdag gedaan. Aangezien het laagseizoen is, waren we de enige toeristen en hadden we de zee en de eilandjes voor onszelf! Op een van de eilandjes leeft een kolonie van duizenden vliegende honden (echt hele grote vleermuizen, die een bruin/oranje vacht hebben en eigenlijk meer op een soort vliegende fretten lijken), die we met de boot van heel dichtbij in de bomen konden zien hangen en als je in je handen klapte vlogen ze krijsend over je heen. Een ander eiland had een prachtig wit zandstrand, waar we lekker gesnorkeld hebben. We hadden alleen niet echt door hoe sterk de zon was en op een gegeven moment waren we allemaal opeens zo rood als een kreeft, dus toen zijn we maar weer met de boot terug gegaan...

Met zonsondergang zijn we nog naar de pier gelopen en konden we de vliegende honden over zien komen, die dan met zijn allen naar Flores gaan om te eten. Terwijl de lucht rood wordt komen al die duizenden beesten overvliegen, echt een heel bizar gezicht! Ook vlak naast ons huisje gingen ze in de bomen hangen en in het donker hoorden we ze af en toe nog krijsen en vruchten of noten op de grond gooien.

Na Riung zijn we vrijdag met de lokale bus (busje) naar Bajawa gegaan. De chauffeur kwam ons persoonlijk bij ons hotel ophalen, wat trouwens geen voorrecht is van toeristen, want iedereen werd bij zijn huis opgehaald. Vervolgens was het een prachtige rit door de bergen (soms was het zo steil dat we bijna niet vooruit kwamen) en een backpacktest die Ron en Loes goed hebben doorstaan: Ron moest tussen de chauffeur en een andere man voorin de bus zitten en naast Loes zat een vrouw die halverwege de rit op haar schouder in slaap viel.

In Bajawa werden we ook weer keurig voor het hotel afgezet en zaterdag hebben we daar in de omgeving met een gids een wandeling gemaakt langs een aantal vulkanen (waaronder de Wowa Muda, die in 2001 nog actief is geweest) en door lokale dorpjes, waar nog veel oude tradities (zoals voorouderverering) in ere worden gehouden. De dorpsoudste (van 83)in een van de dorpjes kon trouwens erg goed Nederlands praten, wat hij vroeger geleerd had van de Nederlandse paters. Als afsluiter zijn we nog naar hotsprings gegaan, die zo heet waren dat je binnen 5 minuten compleet verschrompelde.

Gisteren zijn we verder gegaan naar Labuanbajo, in het westen van Flores. Vanmiddag hebben we hier gesnorkeld bij een eilandje voor de kust en morgen gaan we een tweedaagse tocht door het Komodo National Park maken, naar de eilanden Rinca en Komodo, wat erg bijzonder moet zijn en waar we hopelijk de bekende Komodo varaan kunnen zien!